Blog: de 'koude kant' in de kou

Het zal bijna voer worden voor statistici: hoeveel Nederlands-Russische stellen zijn de afgelopen periode getrouwd, in vergelijking met eerder? Kijk dan naar de periode vanaf maart 2020, toen de coronapandemie in volle omvang voelbaar werd.

Wie getrouwd is, heeft - los van de relatie - geluk: het blijft een basis om heen en weer te kunnen reizen tussen Nederland en Rusland.
Ik hoor je zeggen: en de Grapperhausregeling dan? Die is belangrijk, maar werkt maar één kant op, van Rusland naar Nederland. Voor Rusland blijft de huwelijksakte hét document om naar te vragen, maar dan is de buitenlandse partner ook welkom in de Russische Federatie.
Waar het minder goed mee gaat, is wat soms 'de koude kant' wordt genoemd: de schoonfamilie. Maar ook broers en zusters van één van de huwelijkspartners. Zij krijgen geen visum onder coronabeperkingen. En dat doet geregeld zeer.
Persoonlijk hebben we het geluk van bestaand Skype-gebruik aan beide kanten. En wie via Whatsapp of een andere app live beeldcontact heeft, kan beamen dat dat scheelt. Maar het haalt het nooit bij 'echt' contact. En waar je te maken hebt met familieleden die zijn blijven steken in de analoge telefonie, daar voelt het extra wrang.
Opnieuw de bijsluiter: het is zowat 1 september 2021 en ik hoop dat deze blog snel kan worden gearchiveerd omdat 'ie door betere actualiteit wordt ingehaald. Een dierbare 'kwijt' te zijn doordat je hem of haar amper ziet of spreekt en niet kunt bezoeken, is vreselijk en zou niet nodig moeten zijn.

Peter Zandee