Blog - hoe is Rusland nu?
Bloedend hart. Zoals De Dijk het bezong, zo voelt het voor wie van Rusland en de Russen houdt.
Het grootste land ter wereld blijft trekken en ik ben blij dat ik er de afgelopen weken weer geweest ben. Al was de voorbereiding wat bewuster dan voorheen en merkte ik ook dat ik wat bewuster werd uitgezwaaid én nagestaard in mijn omgeving. Of ze me nog terug zouden zien?
Er hangt een donkere waas over het land, waar velen onder lijden. Gewone mensen het meest, én zij die durven gaan voor een beter Rusland. In Nederland durf ik rustig oproepen van Amnesty International te ondertekenen om vals veroordeelde gewetensgevangenen vrij te laten. Ook als die oproepen gaan over Russische mensenrechtenactivisten.
Maar binnen Rusland houd ik me als niet-Rus afzijdig van acties voor 'anders'.
Ik merk dat waar ik naar kijk, er al toe doet. Als ik kniel om een foto te maken van graffiti op een muurtje in een zijstraat aan de rand van het centrum in Sint Petersburg, hoor ik op een meter of vijftien à twintig goedkeurende geluidjes van Russische passanten. 'No war', was er op geschilderd. In het Engels nota bene. Het detail dat mij opviel, was hen duidelijk bekend. En dat ik het zie, wordt gewaardeerd. Hoe subtiel kan het gaan.
Omgekeerd hangt tussen de 'kathedraal op het bloed' in Jekaterinburg en het naastgelegen museum waar bij de vermoorde tsarenfamilie wordt stilgestaan naast de oude tsarenvlag ook de Z-vlag. 'За наших', voor de onzen, is waar die Z voor staat. Voor de Russischtalige Donbas-bewoners, c.q. voor de Russen. Tegen de boze buren en de rest van de Rusland-onvriendelijke wereld.
De door de overheid gedicteerde media wrijven het er dagelijks in, hoe Amerika en de EU, zeg maar de NATO, Rusland steeds meer wurgen.
Ik begin al niet meer aan discussies. Besef: de Russische visie op de boze buitenwereld deugt al net zo min als die in Nederland over 'de Russen'. Aan beide kanten wonen gewone mensen met veelal een goed hart. Het zijn de machthebbers die het verstieren in de intermenselijke relaties.
Ik ben blij dat we links en rechts een steentje kunnen bijdragen om contact over de grenzen heen warm te houden. 'No war' bereik je het beste met liefde.
Het grootste land ter wereld blijft trekken en ik ben blij dat ik er de afgelopen weken weer geweest ben. Al was de voorbereiding wat bewuster dan voorheen en merkte ik ook dat ik wat bewuster werd uitgezwaaid én nagestaard in mijn omgeving. Of ze me nog terug zouden zien?
Er hangt een donkere waas over het land, waar velen onder lijden. Gewone mensen het meest, én zij die durven gaan voor een beter Rusland. In Nederland durf ik rustig oproepen van Amnesty International te ondertekenen om vals veroordeelde gewetensgevangenen vrij te laten. Ook als die oproepen gaan over Russische mensenrechtenactivisten.
Maar binnen Rusland houd ik me als niet-Rus afzijdig van acties voor 'anders'.
Ik merk dat waar ik naar kijk, er al toe doet. Als ik kniel om een foto te maken van graffiti op een muurtje in een zijstraat aan de rand van het centrum in Sint Petersburg, hoor ik op een meter of vijftien à twintig goedkeurende geluidjes van Russische passanten. 'No war', was er op geschilderd. In het Engels nota bene. Het detail dat mij opviel, was hen duidelijk bekend. En dat ik het zie, wordt gewaardeerd. Hoe subtiel kan het gaan.
Omgekeerd hangt tussen de 'kathedraal op het bloed' in Jekaterinburg en het naastgelegen museum waar bij de vermoorde tsarenfamilie wordt stilgestaan naast de oude tsarenvlag ook de Z-vlag. 'За наших', voor de onzen, is waar die Z voor staat. Voor de Russischtalige Donbas-bewoners, c.q. voor de Russen. Tegen de boze buren en de rest van de Rusland-onvriendelijke wereld.
De door de overheid gedicteerde media wrijven het er dagelijks in, hoe Amerika en de EU, zeg maar de NATO, Rusland steeds meer wurgen.
Ik begin al niet meer aan discussies. Besef: de Russische visie op de boze buitenwereld deugt al net zo min als die in Nederland over 'de Russen'. Aan beide kanten wonen gewone mensen met veelal een goed hart. Het zijn de machthebbers die het verstieren in de intermenselijke relaties.
Ik ben blij dat we links en rechts een steentje kunnen bijdragen om contact over de grenzen heen warm te houden. 'No war' bereik je het beste met liefde.
Peter Zandee